เนื้อหาในส่วนนี้บันทึกถึงการที่ซาโลมอนเริ่มรัชสมัยของพระองค์สืบทอดจากดาวิดในสหราชาธิปไตย โดยที่ดาวิดได้ทรงเตรียมการสนับสนุนราชกิจของซาโลมอนไว้ล่วงหน้าแล้ว (1 พงศาวดาร 25–29)[12] ในวรรค 3–5 ผู้เขียนหนังสือพงศาวดารพยายามกล่าวรวมสถานที่และสิ่งของสักการะที่ถูกต้องทั้งหมด ได้แก่พลับพลาที่สร้างโดยโมเสสในถิ่นทุรกันดารซึ่งตั้งอยู่ในกิเอโบน (1 พงศาวดาร 16:39; 21:29) และหีบแห่งพันธสัญญาที่ตั้งอยู่ในเต็นท์โดยดาวิดในเยรูซาเล็ม[4] ผู้เขียนหนังสือพงศาวดารตั้งใจนำเสนอ 'ชนชาติใหญ่ ซึ่งไม่สามารถจะนับหรือคำนวณได้' (1 พงศ์กษัตริย์ 3:8) ให้เป็น 'ชนชาติที่มากมายเหมือนผงคลีของแผ่นดินโลก' (วรรค 9) หมายถึงพระสัญญาที่พระเจ้าทรงทำไว้กับยาโคบ (หรือ "อิสราเอล") ในปฐมกาล 28:14 [4] การอ้างถึงพระสัญญาที่จะสร้างราชวงศ์นิรันดร์แก่ดาวิด ('ขอให้พระสัญญาของพระองค์ ที่มีต่อดาวิดเสด็จพ่อของข้าพระองค์เป็นจริง ณ บัดนี้'; เปรียบเทียบกับ 1 พงศาวดาร 17:11-12) หมายถึงวรรค 1 ซึ่งซาโลมอนได้รับการแนะนำในฐานะพระราชโอรสและผู้สืบทอดโดยชอบธรรมของดาวิดโดยการทรงเลือกของพระเจ้า[4][12]

วรรค 3

• "ปูชนียสถานสูง": หรือ "สถานนมัสการ"[14]